สรุปเนื้องาน

ตอนแรกฉันกับแก้วได้สรุปว่าตัวงานที่ออกมาจะมีแต่เสื้อเป็นสื่อ แต่เราก็เห็นว่าถ้ามีแค่เสื้อที่สกรีนตัวอักษรด้นถอยหลังดำน้ำ คนทั่วไปคงไม่เข้าใจ concept ของการทำ project ฉะนั้นเราจึงคิดว่าควรที่จะต้องมีตัวอธิบายงาน ก็เลยทำ documentary งานในส่วนนี้ฉันเป็นคนรับผิดชอบเอง ตอนที่ทำก็คิดว่าคงจะไม่ยากหรอก ก็เป็นแค่ตัวอธิบายงานเอง แต่พอทำไปก็รู้ว่า เฮ้ย! มันไม่ง่ายอ่ะ ตอนทำไปรอบแรกยังไม่สมบูรณ์ก็เลยยังไม่รู้ว่าจะออกมาเป็นยังไง เพราะว่ายังงงๆอยู่ว่าทำไง ก็กะว่าจะดูสารคดีเหมือนกัน เผื่อจะรู้แนว แต่ก็ยังไม่ได้ดู หลังจากนั้นก็เลยลองทำมาดู ได้รู้มาว่าการทำสารคดีไม่จำเป็นต้องเรียงตามเรื่องแบบ 1 2 3 4 ก็ได้ แล้วยังสามารถเอาอย่างอื่นมาประกอบกับงาน (อ.บอกเองแหละ) ก็เลยคิดเป็นตุเป็นตะเลยว่าน่าจะเอาอันโน่นอันนี้มาใส่ก็ได้ ทั้งๆที่ยังไม่ได้ดูสารคดีที่อ.บอกเลย ก็คิดเองเอ่อเองไปซะ ใช่ไม่ได้เลยตัวเอง สมควรเลยล่ะที่งานที่ทำไปให้ดูถึงได้โดนด่าแบบเต็ม ขั้นperfectของการด่า "ไม่รู้เรื่องเลย อะไรเนี่ย" ตอนนั้นรู้สึกได้เลยว่าตัวเองอึ่งไปเลย รู้สึกเสียใจมากเลย และเจ็บใจด้วย แบบว่ายังไงดีอ่า ทั้งโกรธทั้งเกลียดทั้งอะไรก็ไม่รู้ เจ็บใจ!!!!!!!!! ยอมไม่ได้อ่ะ รู้มั้ยว่าการทำวีดีโอเป็นสิ่งที่ฉันชอบและถนัดที่สุด!!! ทำไมมาว่าแบบนี้...ก็เลยลองพยายามดูใหม่ คราวนี้ก็เลยไปดูสารคดีหลายๆแนว เช่น สารคดีประวัติศาสตร์ สารคดีที่ออกแนวอารมณ์ความรู้สึก สารคดีท่องเที่ยวอะไรประมาณเนี่ย พอไปดูก็พอจะรู้ๆแนวว่าควรทำยังไงแหละ คราวนี้ก็ลุยเลย ใส่เท่าที่อยากไม่เลย ลุยๆๆๆๆๆๆๆๆ เชิญได้ด้านส่างเลยนะ up ไว้แล้ว

ตอนทำสารคดีตอนช่วงโค้งสุดท้ายรู้สึกว่าสนุกดีนะ แบบไม่ได้รู้สึกฝืนเหมือนแรก อาจจะเป็นเพราะว่าอยู่แนวก็เลยไม่ค่อยเครียดด้วยละมั่ง ตอนแรกเลยนะ ก่อนหน้าจะเรียนมหาลัยด้วย พูดจริงๆเลยว่าไม่เคยคิดอยากจะทำเลยเนี่ยไอ้สารคดีเนี่ย ไม่เคยอยู่ในความคิดเลย จริงๆก็ม่ชอบด้วย พอมาได้ตอนแรกก็เลยรู้สึกแบบว่าน่ะ สารคดี...ไม่อยากทำเลย แต่ถ้ามาถามว่าตอนนี้ยังรู้สึกแบบนี้หรือป่าว ฉันก็จะบอกว่าไม่แล้ว รู้สึกชอบด้วยซ้ำ สนุกดี ไม่คิดว่าตัวเองที่ไม่ชอบสารคดี พอได้ทำกลับมาชอบเนี่ย ก็งงๆตัวเองเหมือนกัน 55+ ฉันก็เลยคืดว่าอยากจะลองทำสารคดีหลายๆแบบอีก ไม่ใช่แค่thesisเท่านั้น

อ้อ! ขอพูดถึงการทำงานกับแก้วหน่อย ตอนที่ได้ยินเรื่องงานของแก้วก็รู้สึกชอบเลยล่ะ อยากจะทำงานนี้ด้วย และแล้วก็เลยได้มาทำ ตอนแรกก็ไม่คิดว่าแก้วจะเลือกฉันมาเป็นผู้ช่วย เห็นแก้วบอกว่าที่เลือกฉันเพราะอาจจะทำวีดีโอ พอเข้าไปร่วมงานกับแก้วก็ได้รู้ว่า แก้วเป็นคนจริงจังมาก จนทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดมาก ก็การทำงานของฉันกับแก้วจะแตกต่างกันมากเลย แบบฉันจะทำงานแบบสบายๆ แต่แก้วเนี่ยจริงจังไปซะทุกเรื่อง มันก็เลยทำให้ฉันไม่อยากทำงานให้สักเท่าไหร่ ตอนคุยหรือเสนอก็เลยทำไปงั้นแบบเสร็จเร็ว ประมาณแบบว่าไม่ค่อยสนใจงานเท่าไหร่ มันก็เลยทำให้เราสองคนมีสงครามจิตวิทยากัน แบบว่าไม่พูดกันว่าจะเอายังไงกับงาน ต่างฝ่ายต่างไม่คุยกัน ช่วงหลังๆฉันก็เริ่มรู้สึกว่าถ้าเป็นอย่างนี้อีกต่อไปมีหวังงานนี้จบไม่สวยแน่ เพราะว่าทั้งฉันทั้งแก้วต่างฝ่ายก็มีงานของตัวเองที่รับผิดชอบด้วย แล้วยังเป็นงานกลุ่มถ้าไม่คุยมีหวังงานไม่ไปด้วยแน่นอน และฉันก็รู้สึกผิดด้วยที่ว่าทั้งๆที่ฉันเป็นแค่ผู้ช่วยกลับมาทำตัวแบบนี้ใส่เจ้าของงาน ทั้งๆที่ควรจะช่วยสนับสนุนงานกันกลับทำแบบนี้ ตอนนั้นเป็นการตัดสินใจครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้ ที่ตัวเองเดินเข้าไปคุยกับแก้วอย่างเปิดอก แก้วยังตกใจเลยว่าฉันเริ่มเข้ามาก่อน ตั้งแต่เมื่อแล้วที่ฉันมักจะปล่อยมันไป เวลามีปัญหาฉันก็จะทำเป็นไม่สนใจ ก็ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนั้น ทำไมฉันจะต้องไม่เดือดร้อนกับมันด้วย มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อยนี่ ฉันไม่ได้เป็นรับผิดชอบยังไงซะก็ไม่ใช่ความผิดของฉันอยู่แล้ว การกระทำแบบนี้ไม่ใช่แค่เรื่องงานหรอก มันก็กระทบไปกับเรื่องอื่นด้วย ทำแบบนี้ตลอด เดินหนีปัญหาทุกครั้งที่เจอ แต่พอมาถึงงานนี้ฉันรู้เลยว่าฉันหนีมันอีกไม่ได้แล้วนะ ฉันก็เลยตัดสินใจก้าวออกมาจากตรงนั้น ฉันคิดว่าฉันทำถูกแล้ว แล้วถูกจริงๆ การทำงานหลังจากนั้นก็ดีขึ้นเป็น team work กันมากขึ้น รู้สึกดีสุดๆ แล้วงานทุกอย่างก็ออกมาตามความค้องการของเราสองคน และเราก็ทำกันเต็มที่สุดๆ >_<

พูดจริงๆว่าฉันดีใจที่ได้ร่วมงานกับแก้ว การทำงานกับทำให้ฉันเรียนรู้อะไรตั้งหลายอย่าง ทำให้ฉันรู้ว่าเมื่อมีปัญหาก็ควรคุยกันดีกว่า จะได้เข้าใจกัน ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นเรื่องงาน เรื่องอื่นก็ได้ แล้วก็ทำให้ฉันกล้าที่จะเดินออกมา ถึงแม้คนอื่นจะคิดว่าเป็นเรื่องเล็ก แต่ฉันคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่นะ ตลอดเวลาฉันไม่เคยเดินออกมา ไม่กล้า พอเดินออกมาทำให้รู้มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเปิดใจกับคนอื่น แต่ฉันทำให้เรื่องง่ายกลายเป็นเรื่องยากนี่ ฉันคิดว่าการเดินออกมาเนี่ยคงจะเปลี่ยนทัศนคติในการเข้าหาคนอื่นของฉันด้วยนะ